Prolog

 Trzymając w dłoniach ostatnie walizki patrzyłam na ogromny budynek który do mojej pełnoletności staje się moim nowym DOMEM
Czaicie tą ironię ?
Przed dwoma miesiącami straciłam swoją matkę ,zmarła na raka i od tej chwili jestem skazana na łaskę lub niełaskę mojego wuja Davida i jego rozpuszczonego jak dziadowski bicz ,przybranego syna którego znałam z rodzinnych uroczystości, totalny drań.
Całe moje życie nabrało ogromnego rozpędu ,niezła jazda bez trzymanki. A czy ktoś zainteresował się moimi uczuciami ?Ostatnie dwa tygodnie to przepychanie mnie z jednego domu do drugiego.
- Tu będziesz spała dziś ,a u mnie możesz jutro ..
Znasz to powiedzenie ,że masz wprost proporcjonalnie tylu przyjaciół ile wynosi Twoje szczęście ,jednak kiedy pojawiają się jakiekolwiek problemy, z tym wszystkim zostajesz zupełnie sam ?
Ooo tak ,przez ostatni czas doświadczyłam tego wszystkiego, nawet nie macie pojęcia jak bardzo czuje się niechciana.
A to tak cholernie boli ..
Spokojnie, nie zwracajcie na mnie uwagi ,umrę tu sobie w samotności, włóżcie mi do trumny mojego iPhona i jakąś ciekawą książkę.
 Otrząsnęłam się ze swoich gorzkich ,ale jakże ironicznych myśli i przestąpiłam próg wielkiej, kutej bramy i znalazłam się na terenie posesji wielkiej jak Central Park ,no może lekko przesadziłam ,ale tylko troszeczkę. Zlustrowałam wielki podjazd na którym zaparkowane było auto o jakiejś przecudownej marce, nie znam się ale wyglądało na ekskluzywnie drogie.
- Takim to się żyje ..
Dociągnęłam swoje walizki pod marmurowe? schody i zobaczyłam przystojnego bruneta opierającego się nonszalancko o framugę drzwi ,obserwował mnie z rozbawieniem i błyskiem ironii w swoich ciemnych oczach. Ani widziało mu się pomóc mi z tymi walizami .
- Good morning sunshine , welcome to hell .

Nienawidzę tego ślicznego skurwysyna

Zwiastun opowiadania :